Obiekty

Pełnopostaciowy portret Heleny Lepiziger. Kobieta stoi na parkiecie przed budynkiem restauracji. Jej pogodna, uśmiechnięta twarz wyraża radość i zadowolenie. Ma krótkie, naturalnie falowane włosy zaczesane na lewą stronę. Ubrana jest w ciemną, dopasowaną suknię z zaszewkami, kończącą się poniżej kolan. Długie rękawy z marszczonymi bufkami przy ramionach zwężają się od łokci ku nadgarstkom. Pod szyją ma zawiązany jasny, zdobiony motywami roślinnymi kołnierzyk. W talii przepasana jest paskiem z metalową klamrą. Na nogach ma czarne buty na wysokich obcasach i ciemne skarpetki. Na prawym nadgarstku widać bransoletę, na lewym zegarek. W tle drewniane krzesła i stoliki restauracyjne, przy których siedzą i stoją goście oraz fragment budynku z przeszkloną ścianą.

Na odwrocie fotografii znajduje się odręczny, częściowo nieczytelny napis ołówkiem: „Kocham i nigdy o Tobie nie zapomnę, do śmierci mojej wspomnę te chwile tak słodko spędzone z Tobą. Niezapomnianemu mężowi, żona Helutka […]”. Zdjęcie ma kształt stojącego prostokąta z ząbkowanymi brzegami. Wykonane zostało w technice czarno-białej.