Książka ze zbiorów Muzeum im. Przypkowskich w Jędrzejowie. Druk hebrajski, wyd. Drukarnia Wdowy i Braci Romm, Wilno 1897, 540 stron. Egzemplarz został zakupiony w 1968 r. od Jadwigi Szartowskiej z Kielc.
Tytuł pisany w oryginale:
מםכת גיטין מן תלמוד בבלי
[Masechet Gitin min Talmud bawli].
Traktat Gitin z Talmudu babilońskiego.
Stopka ułożona w języku rosyjskim: ТАЛМУДЪ ВАВИЛОНСКІЙ Гитинъ, О супружескихъ разводахъ. Томь XIII. Съ Вил. Изд. 1886 г. безъ измѣненій. ВИЛЬНА. Тип. Вдовы и бр. Роммъ. Жмудскій пер. собст. домъ N 328. 1897.
Na karcie tytułowej i w kilku innych miejscach znajdują się pieczątki: „JOSEF BEKERMAN”, „M.[ordechaj] BORENSTEIN RABIN w Chęcinach” i „BUCHHANDLUNG M. M. WALDEN, KIELC”.
Gitin (Listy rozwodowe) jest szóstym traktatem Naszim (Kobiety), trzeciego porządku Miszny. Traktat zawiera dziewięć rozdziałów, w których omawia się kwestie dotyczące rozwodu, m.in. redagowania i wręczania listu rozwodowego.
Talmud to zbiór religijnych, doktrynalnych i prawnych nauk judaizmu. Obejmuje komentarze do Biblii, dyskusje rabiniczne, wskazania moralne, przypowieści oraz wątki folklorystyczne. Jest drugą po Biblii hebrajskiej najważniejszą księgą judaizmu, której studiowanie stanowi do dziś obowiązek każdego ortodoksyjnego Żyda. Talmud składa się z dwóch zasadniczych części – Miszny i Gemary. Podstawową i najstarszą jego część stanowi Miszna, dzieło zawierające normy prawne judaizmu (hebr. halacha), ostatecznie zredagowane w II w. n.e. w języku hebrajskim przez Jehudę ha-Nasiego. Miszna składa się z sześciu tzw. porządków: 1. Zeraim (Nasiona), 2. Moed (Święto), 3. Naszim (Kobiety), 4. Nezikin (Szkody), 5. Kodaszim (Świętości), 6. Tohorot (Rzeczy czyste). Porządki dzielą się na 63 traktaty, a te na rozdziały i lekcje. Nauki głoszone przez następne pokolenia rabinów, stanowiące rozszerzenie i objaśnienie treści zwartych w Misznie, złożyły się na drugą część zwaną Gemarą, spisaną w języku aramejskim.
Gemara była opracowywana w dwóch ośrodkach żydowskich, w Palestynie i Babilonii. W rezultacie powstały dwa Talmudy. Wersja palestyńska, zwana Talmudem jerozolimskim (lub palestyńskim), została zredagowana w IV w. n.e. Wersję babilońską, zwaną Talmudem babilońskim, ukończono ok. 500 r. n.e. Talmud jerozolimski obejmuje 39 traktatów, podczas gdy znacznie obszerniejszy Talmud babiloński zawiera 37 traktatów. Pierwsza pełna wersja drukowanego Talmudu babilońskiego ukazała się w Wenecji w latach 1520–1523. Od tamtej pory obydwa dzieła wraz z dodatkowymi komentarzami były wielokrotnie publikowane, wznawiane, opracowywane i tłumaczone.
