Obiekty

Miedziany kubek dwuuchy (hebr. natla) o walcowatym brzuścu, z delikatnie rozchylonym kołnierzem wylewu pochodzi pochodził prawdopodobnie z przełomu XIX/XX w i służył do rytualnego obmywania rąk. To proste naczynie o charakterystycznym kształcie było przedmiotem codziennego użytku w żydowskich domach, gdyż zgodnie z prawem żydowskim dłonie powinny być obmyte czystą wodą wielokrotnie podczas dnia, każda trzykrotnie, aż po nadgarstki. Pierwszy raz - zaraz po przebudzeniu, dlatego przygotowane naczynie powinno stać w pobliżu łóżka, później także m.in. przed każdym posiłkiem zawierającym chleb, przed modlitwą, po dotknięciu części ciała, które powinny być zakryte, czy po opuszczeniu łazienki. Dwa ucha umocowane po tej samej stronie brzuśca umożliwiały przekładanie naczynia z ręki do ręki, aby wygodnie obmyć obie dłonie. Rytuałowi temu towarzyszyło specjalne błogosławieństwo netilat jadajim. 

MBK