Muzeum Wsi Lubelskiej w Lublinie to skansen, który w malowniczym krajobrazie prezentuje etnograficzną różnorodność dawnego województwa lubelskiego. Życie społeczeństwa II Rzeczypospolitej – mieszkańców wsi, dworów in miasteczek – obrazuje zabytkowa architektura oraz eksponaty odzwierciedlające zwyczaje, obrzędy i codzienną pracę. Poprzez działania muzealne, edukacyjne i popularyzatorskie Muzeum utrwala i promuje wiedzę o kulturze materialnej i niematerialnej obszaru między Wisłą a Bugiem.
Obiekty stanowiące żydowskie dziedzictwo kulturowe były pozyskiwane do Muzeum Wsi Lubelskiej w Lublinie od lat 70. XX w., czyli od początków istnienia lubelskiego skansenu, celem upamiętnienia życia codziennego przedwojennych mieszkańców wsi i sztetli Lubelszczyzny. Wiele z nich nabyto z myślą o przygotowywaniu ekspozycji modelowych w sektorze Miasteczko, w ramach których zrealizowano np. dwie kuchnie żydowskie czy mieszkanie żydowskiego malarza szyldów. W zbiorach Muzeum są zarówno obiekty, które służyły mieszkańcom Lubelszczyzny, jak i przedmioty oderwane od swojego pierwotnego kontekstu historycznego. Kolekcja oscyluje przede wszystkim wokół życia religijnego wyznawców judaizmu i ich obrzędowości, ale obejmuje też nieliczne przedmioty związane z życiem codziennym. Oprócz produktów fabrycznych, które były znane i rozpowszechnione w całej Polsce, są też lokalne akcenty np. butelki na pejsachówkę wyprodukowane dla gorzelni w regionie lubelskim.