Kolekcja historii mówionej Muzeum POLIN, to unikatowy zbiór dokumentów osobistych związanych z losami indywidualnymi oraz historią społeczną Żydów polskich. Rdzeń kolekcji stanowią materiały o charakterze źródeł wytworzonych: są nimi nagrania semistrukturalnych wywiadów narracyjnych (o charakterze biograficznym lub tematycznym) ze świadkami historii, które zostały przeprowadzone przez pracowników lub współpracowników Muzeum. W kolekcji obecnie zewidencjonowanych jest 1 157 nagrań w formacie audio (w formatach cyfrowych mp3, WAV) oraz wideo (mp4). Rozmówcami są przede wszystkim polscy Żydzi, ich potomkowie oraz Polacy będący świadkami losów żydowskich. Rozmowy zarejestrowane są z przedstawicielami trzech pokoleń: wojennego (osoby urodzone przed wybuchem II wojny światowej), powojennego i najmłodszego, wychowanego w dobie transformacji ustrojowej w Polsce (przełom lat 80. i 90. XX wieku). Ważną grupą rozmówców są muzealni Darczyńcy – osoby, które przekazały do naszej kolekcji pamiątki związane z historią i kulturą Żydów polskich. Oprócz w/w plików multimedialnych, które są zapisem wywiadów historii mówionej, na kolekcję historii mówionej składa się również materiał ikonograficzny pozyskiwany przy okazji realizacji nagrań. Biograficzny charakter dużej części wywiadów w sposób naturalny wywołuje bowiem temat zachowanych w rodzinnych archiwach dokumentów, fotografii, pamiątek. Świadkowie często sięgają po przechowywane w domu materiały lub przywożą je do studia, widząc w nich nie tylko ilustrację swojej opowieści, ale również formę obecności w narracji nieżyjących bliskich czy odległego czasowo momentu przed ważną zmianą zachodzącą w ich życiu – Zagładą, emigracją. Niekiedy wybrana przez rozmówców fotografia lub dokument jest jedynym świadectwem o istnieniu ich rodziców czy dziadków. Materiały wykorzystywane przez świadków podczas wywiadów są digitalizowane (w najlepszej dostępnej jakości) i włączane do kolekcji historii mówionej, jako jej integralna część.
